HISTORIA

EFS utworzono w 1957 roku jako pierwszy fundusz strukturalny Wspólnot Europejskich. Początkowo służył przede wszystkim poprawie sytuacji na rynku pracy w odbudowujących się po II wojnie Światowej krajach Wspólnoty. W tym okresie przeszkolono ponad milion pracowników i wsparto 700 tysięcy tych, którzy zmienili miejsce zamieszkania w celu podjęcia nowej pracy. Kolejne lata funkcjonowania EFS to wielokrotne zmiany samego funduszu i nabieranie coraz większego znaczenia w szybko zmieniającej się sytuacji polityczno-gospodarczej Europy. Lata 70. przyniosły wsparcie tworzenia miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych i inwalidów, zaczęto finansować programy aktywizujące zawodowo młodzież, ułatwiające zatrudnienie imigrantów i ich rodzin, pomagające bezrobotnym kobietom czy osobom chcącym powrócić do pracy, jak i poszukującym pracy po raz pierwszy. Początek lat 80. to działania mające na celu zapobieganie negatywnej sytuacji na rynku pracy, która w szczególny sposób dotknęła ludzi młodych. EFS kierował do nich programy szkoleń zawodowych, praktyk, wspierał tworzenie nowych miejsc pracy.

W roku 1988, w obliczu wprowadzenia jednolitego rynku wewnętrznego, Komisja Europejska włączyła EFS w całościową politykę strukturalną Wspólnoty i objęła go czterema zasadami:

1. Zasada koncentracji – wykorzystanie funduszy musi się koncentrować na ograniczonych, precyzyjnie określonych celach.
2. Zasada programowania – wszelkie działania muszą być oparte na wieloletnich, strategicznych programach rozwoju. Fundusze nie wspierają bezpośrednio konkretnych wskazanych projektów, lecz projekty ujęte w ramy długofalowych strategii.
3. Zasada partnerstwa – realizacja projektów i ich monitorowanie odbywa się przy ścisłej współpracy Komisji wraz z krajowymi, regionalnymi i lokalnymi władzami oraz partnerami społecznymi i gospodarczymi.
4. Zasada dodatkowości – środki funduszu mają uzupełniać środki przeznaczone na ten cel przez kraje członkowskie, a więc nie mogą zastępować w całości środków państwowych.

Lata 90-te to dotychczas okres największego rozwoju funduszu. Przeznaczane na jego funkcjonowanie środki w większym stopniu wsparły regiony słabiej rozwinięte. W czasie ostatniej dekady minionego wieku obywatele UE coraz silniej domagali się podjęcia skuteczniejszych działań w celu stworzenia nowych miejsc pracy.

W czasie szczytu Rady Europejskiej w Luksemburgu, w listopadzie 1997 r., uzgodniono wspólną strategię, której celem była poprawa kształcenia zawodowego, pomoc w tworzeniu nowych przedsiębiorstw i poprawa „dialogu społecznego” pomiędzy pracodawcami a pracownikami. Uzgodnione plany dały podstawę do sformułowania Europejskiej Strategii Zatrudnienia (ESZ). Strategia ta określa plan obejmujący skalę zadań i działań państw członkowskich na rzecz pełnego zatrudnienia, poprawy jakości pracy, a także wzmocnienia spójności i integracji społecznej.

Podejmowane działania zostały wzmocnione i rozszerzone przez Radę Europejską w Lizbonie w marcu 2000 r. Przyjęta Strategia Lizbońska postawiła sobie ambitny cel uczynienia z gospodarki Unii Europejskiej najbardziej konkurencyjnej i najdynamiczniej rozwijającej się gospodarki na Świecie. Cel ten miał być zrealizowany w ciągu dziesięciu lat, poprzez systematyczne wprowadzanie nowych technologii, ułatwień w prowadzeniu działalności gospodarczej i wzrost zatrudnienia.

EFS OBECNIE

Europejski Fundusz Społeczny (EFS) jest głównym narzędziem wspierającym realizację Europejskiej Strategii Zatrudnienia (ESZ). Środki EFS przeznaczone są także na realizację Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL poświęconej przeciwdziałaniu dyskryminacji i nierówności szans na rynku pracy. Na realizację EFS w latach 2000-2006 przeznaczono w Unii Europejskiej prawie 64 mld EUR. Tak duża suma Świadczy o tym, jak ogromną wagę przypisują funduszowi państwa członkowskie i instytucje UE.

Pięć obszarów wsparcia EFS:

1. Aktywne działania na rynku pracy.
2. Promowanie rozwiązań wyrównujących szanse na rynku pracy.
3. Rozwój szkoleń, edukacji i doradztwa.
4. Doskonalenie umiejętności pracowników oraz rozwój przedsiębiorczości.
5. Zwiększanie szans kobiet na znalezienie pracy i rozwój kariery.